عکس اسکنک روی دیوار!

زانوهام درد می کنه. دیروز بعد از چند وقتی دوباره رفتم دویدم. شهرک غرب دور ایران زمین. حال داد. با موزیک خوب حال خوبی داد و تو اون حال خوب یه ایده هایی به سرم زد. مسخره نکنی ها ولی این حس مالیخولیایی که دارم با مزه است. یعنی سوینگ به دو اکستریم مختلف طی یه روز. 

به این فکر ی کردم که عکس اسکنک (!!) رو بزنم به دیواراتاق توی شرکت. مبناش ین بود که اگر من به هر صورت اینجا گیر افتادم و نه راه پس دارم نه راه پیش، پس بهتره به خودم تو قبول کردن این موقعیت کمک کنم. قبول کردن نه به معنای پذیرش و درجا زدن، بلکه به معنی تلاش برای استفاده و بهره مندی هرچه بیشتر و تلاش برای عوض کردن اینجا. تاکید می کنم با در نظر گرفتن اینکه فعلا آپشن بهتر ندارم.

چیزی که الان حین نوشتن این به ذهنم میرسه اینه که خوب هرکسی موقعیت بهتر داشته باشه در هر صورت میره، حالا تو چه هواشو داشته باشی چه نه. پس یارو هر وقت داشت میرفت باید نگهش داری و اون هم اگه پیشنهادت بهتر باشه وامیسته. یعنی الان من. اینا میدونن که من الان جای بهتر ندارم و اگر بخوان میتونن اون جای مثلا بهتر SS رو هم از من بگیرن، پس دلیلی برای خوشحال کردن من ندارند یا اگر هم دارند این ریسک رو می کنند. به جملات اون روز HM فکر کن. "همه فکر می کنن که فقط اونا توی شرکت کارمی کنند، و موفقیت شرکت بخاطر اوناست."

عوض کردن شرایط این روزهایی که اینجا از دست میره غیر ممکنه. اینجا بحث اینه که تو یا با ریسک تهدیدشون می کنی یا واقعا موقعیتش رو داری. اینا با تو معامله کردند. مسئول زندگی تو نیستند. مسئول بیشتر حقوق دادن به تو نیستند. مسئول حفظ رفاه زندگی تو نیستند. الان هم حاضر نیستند شرایط این معامله رو تغییر بدهند. اینا بلدند از قدرتی که دارند توی مذاکره استفاده کنند، کاری که همیشه با SS ها می کنند. اینا بلدند ریسک کنند و نگران Bottom Line نباشند. منصفانه یا غیر منصفانه بودنش مهم نیست. مهم اینه که این توافق صورت می گیره یا نه. یادته دکتر در وصف اون دکتر خدایار با چه تحسینی می گفت:"ماکیاول پسر خالشه!" "اخلاقیات توی تجارت بی معنیه"

موضوع همینه. اگر نمی تونی فعلا عوضش کنی باهاش کنار بیا.

4:45 عصر دوشنبه 23 اردیبهشت

دفتر – هوای ابری و بادی و طوفانی