سینا - برنامه نویس مایکروسافت

عکس سینا رو دیدم با یه سری از رفیقای آمریکاییش. رفتم شغل رو نگا کردم:
 Software Design Engineer Intern @ Microsoft 
احساس بدی بهم دست داد. من اینجا، مثلا مدیر یک شرکت کوچک، ساعتهای روزم به سر و کله زدن با نماینده ها و بخش فروش و اس اس ها و امثال اسکن میگذره. درگیر یک زندگی روزمره شدم که تا چند ماه دیگه بچه هم بهش اضافه میشه. واون که یه زمانی همکار بغل دستی من بود الان تو مسیر کار و زندگی توی مایکروسافته. نه این که بگم چرا اون اونجا و من اینجا. انتخاب هایی که اون کرد مسلما با انتخاب های من فرق داشت. حدود 5 – 6 ساله که اون رفته آمریکا و تا الان درگیر یه زندگی بوده که من شاید حاضر به تحملش و از صفر شروع کردن نبودم. اون امکانات پدرش رو داشت و شاید یک Safety Net زیرش بوده ولی من نداشتم. همه ی بالایی ها بهانه های خوبی نیستند ولی در نهایت، من انتخابم پذیرش ریسک شروع مجدد از صفر نبوده و آماده ی پذیرش این ریسک نبودم. شاید هنوز هم آماده نباشم که دل بزنم به دریا و برم یه جایی از هیچ شروع کنم. بهرحال بخشی از سود پشت ریسک نهفته است و این عدم اطمینان به اینکه آیا به اون چیز در نهایت خواهم رسید یا نه به من اجازه نداد که واقعا دل بکنم و جدی برم دنبالش. تردیدهایی که داشتم که آیا میتونم رقابت کنم با افراد جوون تر از خودم و آیا در نهایت این کار دل من رو میزنه و اون رو هم ول می کنم و این رو از دست می دم؟ از خودم مطمئن نبودم که این آیا میل واقعی منه یا یه هوس دیگه و آیا وقتی اوضاع سخت شد پای انتخابم خواهم ایستاد یا نه؟
اون چه که الان بهش فکر می کنم اینه که قبلا انتخابهایی کردم و الان حسب اون اینجا وایسادم. هر چی گذشته برگشت پذیر نیست. ولی از همین جایی که ایستادم می تونم مسیر جدیدی و آینده ی جدیدی رو برای خودم رقم بزنم. و این دست منه. افسوس خوردن چیزی رو عوض نمی کنه.
برای خودم جالبه که همیشه این جور اخبار و اتفاقات مدتها من رو بهم می ریخت. اما این دفعه خیلی زود برگشتم به سر خط.